Skaters in Central Park

De ongekend warme decembermaand maakt dat er allerlei zomeractiviteiten gewoon doorgaan. Zo liep ik een paar dagen geleden in Central Park tegen een een stel dansende skaters aan. Navraag leerde dat dat in de zomer iedere zondag is, maar dat de hardcore nu gewoon doorgaan. ,,Zolang het niet glad wordt", grapte een van hen die even een break nam. Ze zijn zelfs georganiseerd in de Central Park Skaters Association. Gelukkig blijkt uit dit filmpje dat ze bijeenkomsten niet zo dood zijn als hun website. Wat een fantastische happening. Je zou er bijna een paar skates van gaan kopen en lekker meedansen.

Het anti-Bush hoofdkwartier

Amerikanen zijn net Nederlanders. Het is genoegzaam bekend dat veel Nederlanders zich in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog bij het verzet aansloten en veinsden ,,altijd al tegen te zijn geweest." Hetzelfde is nu aan de gang inde VS. Ik liep in Nyack tegen een winkeltje aan van Lisa Litman. Eigenlijk een speelgoedwinkel, maar meer en meer het hoofdkwartier van al die mensen die niet kunnen wachten tot George W., door de tabloids steevast aangeduid als Dubya, het Witte Huis verlaat. Lisa, verkoopt al bijna vijf jaar allerlei artikelen waarmee je je ongenoegen over de president kan duidelijk maken. Zij is dus ok. Maar wat te denken van haar klanten. Sinds de Democraten de tussentijdse verkiezingen hebben gewonnen, zijn de bumperstickers en vooral het wcpapier met de beeltenis van de president niet aan te slepen. ,,Iedereen wil er plotseling bijhoren", constateert Lisa. Voor haar geen probleem. De kassa rinkelt.

Eerste tand weg

Jort is zijn eerste tand kwijt. Gisteren kwam hij uit school met een groen kistje met daar in een van zijn onderste snijtanden. De tand zat al een tijdje los, maar op school was hij losgelaten. Een beter scenario bleek er niet te zijn. Hij mocht meteen naar de schoolarts om zijn tand te laten zien. Daar kreeg ie een speciaal tandenkistje. Vervolgens mocht hij zijn tand aan al zijn klasgenootjes laten zien, en was hij de held van de dag.

Nog meer Sinterklaas

Sinterklaas heeft gisteravond toch nog Amerika aangedaan. Rond een uur of vijf werd er op de deur gebonst en lag er een brief op de stoep. Bleek dat Zwarte Piet een hele doos met kadootjes had verstopt in de kelder notabene. Het was gezellig. De kinderen vonden het geweldig. Jort is vooral blij met een grote stoomlocomotief, die het predikaat ,,net als Erben" meekreeg. Puck kreeg een theeserviesje en speelt de poppenmoeder.
Op bijgaande foto Puck bij de Sint op schoot toen die afgelopen zaterdag bij kennissen in Brooklyn op bezoek was. En hier nog een filmpje van het gezang voor de schoorsteen.

In de ban van Sinterklaas

Sinterklaas heeft ook Amerika bereikt. De Goedheiligman was zelfs even in eigen persoon naar Brooklyn gekomen, om een aantal Nederlandse kindjes te bezoeken. Toen ik zei tegen Jort dat het toch wel heel bijzonder was, relativeerde hij: ,,Maar natuurlijk komt ie naar Amerika. Hij heeft toch een stoomboot!!" Dan heb je als ouder niets meer te zeggen toch? Meer beelden volgen later, maar deze was te mooi om niet alvast te publiceren.

Zwarte Vrijdag

Hierbij mijn column uit de krant van heden:

Vandaag is het Zwarte Vrijdag in de Verenigde Staten. En dat betekent dat miljoenen Amerikanen zich naar de winkels begeven om hun eerste kerstcadeaus te kopen. Met een massaliteit die de Drie Dwaze Dagen doet verschrompelen.
Wat daar bijzonder aan is? Het is voor veel winkels de enige dag in het jaar is dat de deuren op slot gaan, en dat zorgt toch voor een zekere nervositeit onder de Amerikanen. Ze zijn te veel gewend aan het gemak van de ruimste openingstijden van het westelijk halfrond. En voor veel mensen hier geldt: een dag niet gewinkeld, is een dag niet geleefd.
Vandaag kunnen ze de gemiste dag inhalen. Een groot aantal winkels gaat vanmorgen al om vier uur open. En dan begint het grote graaien. Met hordes tegelijk storten de koopjesjagers zich op de plasma-tv’s, laptops, spelcomputers en mp3-spelers die allemaal met zo veel korting zijn geprijsd dat je er hebberig (flimpje) van wordt.
Met zo veel aanbiedingen is het eigenlijk ondoenlijk om daar in je eentje ten volle van te profiteren. Want als je staat te dringen bij Wal-Mart kun je niet op hetzelfde moment bij Macy’s in de schappen wroeten. Hier schieten de veelbekeken ochtendshows te hulp. De afgelopen dagen werd in ieder programma uitgelegd met welke tactiek je de meeste koopjes kunt scoren. Het geheime wapen van 2006: Teamshopping. Oftewel onder vrienden de verschillende winkels verdelen, en voor elkaar de koopjes scoren.
Qua drukte en wachttijden roept Zwarte Vrijdag vergelijkingen op met de Europese zwarte zaterdagen als onze snelwegen worden overspoeld met vakantieverkeer. Toch heeft het begrip een positieve oorsprong. Het was in slechte tijden juist de dag van het jaar dat winkeliers zwarte cijfers in de boeken konden bijschrijven omdat de verkoop eindelijk op gang kwam. Voor hen kon en kan Zwarte Vrijdag dan ook niet zwart genoeg zijn.

Thanksgiving

Het is vandaag Thanksgiving Day.De belangrijkste Amerikaanse feestdag. Gisteren stonden de wegen dan ook vol, waren de vliegvelden verstopt omdat families, vaak verspreid over het hele land, bijelkaar kwamen voor het verorberen van een kalkoen. Miljoenen van die uit de kluiten gewassen kippen gaan vandaag aan het spit. Twee van hen hadden echter geluk. Fryer en Flyer kregen een presidentieel pardon en zullen de rest van hun leven in een park in Washington doorbrengen.(filmpje) Het was de 59e keer dat een president een paar kalkoenen spaarde, en dat is een grote gebeurtenissen. Alle nieuwsstations zenden de persconferentie live uit, en ook dit keer probeerde president Bush niet in lachen uit te barsten.
Overigens gaan Flyer en Fryer doen ze aan hun pensioen beginnen mee aan de Thanksgiving parade van Walt Disney World in Florida.
Wijzelf gaan Thanksgiving vieren bij een familie hier in het dorp, en zijn zeer benieuwd wat ons te wachten staat.

Het bal

Hoogtepunt voor de Nederlanders in New York is het Peter Stuyvesant Bal van de Netherland America Foundation. Een gezellige avond voor het goede doel. Voor 2500 dollar per stoel mag je aanschuiven. Dat geld gaat naar het goede doel, namelijk studiebeurzen voor talentvolle Nederlandse en Amerikaanse jongeren. Het zijn veel al bedrijven die hele tafels kopen en dan relaties uitnodigen. Ook wij hadden zo'n uitnodiging. Dus wij reisden af naar Manhattan om in het Grand Hyatt volledig opgedoft te verschijnen. We hadden een erg leuke avond. Voor mij helemaal omdat ik nog een groot aantal oude bekenden tegenkwam van mijn vorige portefeuille.

Vrijheidsbeeld

Vrienden Jan en Caroline waren op bezoek. En dat betekende op pad naar Manhattan. Onder andere naar Ground Zero en naar Battery Park om daar het Vrijheidsbeeld van enige afstand te bekijken. Nu de wintertijd is ingetreden wordt het hier vroeg donker en de zon stond al laag toen we aan het zuidpuntje van Manhattan arriveerden. Dat leverde prachtige beelden op. Naast downtown en de wijk Tribecca, hebben we ook nog een kijkje genomen in midtown en daar een bezoek gebracht aan het Hudson Hotel. Ingericht door Philip Starck, daar kan geen museumbezoek tegenop.

Voortaan met de bus

De schoolbus, Jort was er al weken vol van. Maar zijn ouders vonden dat ie eerst een beetje Engels moest kunnen spreken. Nu dat het geval is, gaat hij voortaan drie keer per week met de bus naar school. Ik moet zeggen voor de ouders toch nog wel een beetje spannend, maar het mannetje zelden is zo trots als een aap. Maar ook een beetje zenuwachtig, dus we misten de bus de eerste keer omdat ie onverwacht nog moest plassen. De tweede dag ging het beter, en hij geniet met volle teugen. Het is ook wel gemakkelijk. De bus komt voor de deur rijden en zet hem daar ook weer af.

Halloween op school

Het was eindelijk dan zover. Het werd Halloween Jort mocht in zijn Buzzpak naar school voor de Halloween optocht. Helemaal opetogen verdween hij in de klas, waar hij al snel met zijn vleugels uitsloeg/toesloeg (zie filmpje) Jammergenoeg waren die daar niet op voorbereid en kwam hij met zijn vleugels op half elf naar buiten. Dat vond ie een beetje jammer, maar uiteindelijk heeft ie toch genoten. In de avond gingen we naar de newcomers club, oftewel de plaatselijke vereniging voor integratie van allochtonen. Daar hebben we ons alle gebruiken rond Halloween eigen gemaakt. En ik moet zeggen het is best leuk. Volgend jaar ga ik ook verkleed. Suggesties zijn altijd welkom.

Ghosted

We zijn Ghosted, oftewel bespookt. Bij de voordeur troffen we gisteren een heksenpot vol met snoep aan. Blijkt een nieuwe Halloweentraditie te zijn waarbij mensen die iets aardigs willen doen bij wijze van verrassing een pot met snoep voor de deur zetten. Zogenaamd anoniem, maar ondertussen laat je wel via via weten door wie je bespookt bent. Wat heb je er anders aan? Onze bespoker was dus de moeder van Jorts klasgenootje Benjamin. Aardig jochie dat weleens komt spelen. Dat wordt kennelijk zeer op prijs gesteld, dus vandaar de snoep. Nu moeten wij ook weer iemand bespoken, want het is een soort kettingbrief. Hier het filmpje.

Bangmakertjes

Met nog een ruime week tot de tussentijdse verkiezingen zijn met name de Republikeinen aan het hakken geslagen. Ze lijken op een nederlaag af te stevenen en hopen het tij te keren door de kiezer flink bang te maken. En daarbij gaat het van dik hout zaagt men planken zoals te zien is op bovenstaand filmpje. Dit alles onder het motto: alleen bij ons bent u veilig. Om er vervolgens in te hameren dat de Democraten uit zijn op de belastingcenten van de gemiddelde Amerikaan.

Welke zal ik kiezen?

Welke zal ik kiezen, lijkt Puck zich af te vragen terwijl ze naar de drie minihamburgertjes op haar bord kijkt. We waren met de overgekomen familie op pad in New York en belandden in P J Clarkes op 3rd Avenue. De gasten keken hun ogen uit, en Puck dus ook. Al kreeg ze het niet allemaal op. Daar moest neefje Danne een handje bij helpen.

Indian Summer

Net als in Nederland vallen ook hier de blaadjes van de bomen, maar niet nadat ze in de laatste fase van hun bestaan de mooiste kleuren hebben aangenomen. Deze foto is genomen in het bos bij Teatown op een kilometertje of twintig van ons huis. Daar hebben we vorige week met de familie die over was een schitterende wandeling gemaakt en onze ogen uitgekeken.

De nieuwe Mike

Dit is Jay. Hij de kapper van Jort en mij. Zeg maar de nieuwe Mike. Jay komt uit Portugal en heet eigenlijk anders, maar dat is een naam die men hier niet kan uitspreken. Hij heeft een grote salon in het hartje van Scarsdale, die gek genoeg Henry's Barbershop heet. Ik zal hem binnenkort eens vragen hoe ie aan die naam komt. Afgelopen week heeft ie Jort en mij voor het eerst geknipt. Het was vooral voor mij erg wennen. Bijna 25 jaar ben ik geknipt door mijn vriend Mike, en dan voelt zo'n overgang van kapper toch wel als verraad. Maar goed ik heet geen Bill Clinton, was zo trouw aan zijn kapper dat hij aan het begin van zijn presidentschap de het vliegverkeer liet stilleggen omdat hij zijn vaste kapper naar Los Angeles had laten komen. De man knipte de president aan boord van de Air Force One en omdat hij nog niet klaar was, kon het vliegtuig niet op tijd vertrekken. Daardoor liep het gehele vliegverkeer op LAX danig in de war.

Mooi doorkijkje 2

Na een afspraak op Manhattan liep ik over Manhattan naar mijn favoriete broodjeszaak. Zoals ik al eerder schreef ondertussen de ogen openhoudend. En weer werd ik betovert door het Chrysler building. Deze wonderschone wolkenkrabber heeft op mij een opmerkelijke aantrekkingskracht. Dus camera op een prullenbak gezet en getracht een onbewogen foto te maken van dit prachtige bouwsel. En dat lukte dit keer redelijk.

Nog meer pompoennieuws

De Halloweenkoorts neemt steeds sterkere vormen aan.Dus hebben we afgelopen zondag een middagje pompoenen versierd. Dat blijkt een erg glibberig klusje. Je moet het ding opensnijden en vervolgens leegscheppen. Daarna kan je er een vorm optekenen en hem uitsnijden. Voor kinderen zoals Jort die dat allemaal nog wat moeilijk vinden, kun je in de supermarkt versierselen kopen. Dus Jort heeft zijn eigen piraat gemaakt en die staat nu bij ons in de voortuin.

Puck Pompoen

Mogen wij u voorstellen, dit is Puck Pompoen. Speciaal uitgedost om van halloween een groot succes te maken. Een paar weken geleden liet Jort hier al zijn speciale Buzz pak zien. Nu dus, op veler verzoek, Puck in haar pompoenepak. Hoewel het nog ruim drie weken duurt is de omgeving al opgesierd Halloween rariteiten. Mensen bouwen een begraafplaats na in hun voortuin, spuiten nep spinneweb in hun heg en hangen heksen in een boom. Het heeft wat weg van een groot commercieel circus, maar wij vinden het tot nu toe nog wel leuk.

Columbus Day

de Amerikanen hebben nauwelijk vakantiedagen. Gemiddeld zijn het er niet meer dan tien, en als je wat langer bij dezelfde baas werkt, dan zijn het er misschien wel 20. In plaats daarvan ligt het land hier in het najaar iedere maand een dag stil vanwege een feestdag. Vandaag is het weer zover. Dit keer hebben we vrij omdat het Columbus Day is. We vieren vandaag het moment dat Columbus in 1492 aan wal kwam. Dat is op zich reden tot feest. Voor veel Amerikanen is het ook een reden om zich weer eens te vergrijpen aan hun nationale obsessie: shoppen!.

We worden nog strandmensen

En weer waren we op een strand. De indruk zou kunnen ontstaan dat wij fanatieke strandgangers zijn. Niets is minder waar, in Nederland gaan we nauwelijks naar zee. Hier is dat anders. De nazomer is geweldig. Het is niet te warm, niet gezellig druk en de kinderen vermaken zich prima. Dus dit keer zijn we in Westport, Connecticut geweest. Erg leuk, grote speeltuin bij de hand, maar verder weinig van de ellende die je meestal bij een strand vindt. We hebben er dus heerlijk een paar uur gezeten. Met temperaturen ruim boven de 20 graden was het heerlijk nazomeren. Jort heeft toch wat Duits bloed in zijn aderen, want hij blijkt dol op het graven van diepe kuilen.

Herrie voor het Witte Huis

Het lijkt er hier soms op dat hele land de president en zijn Republikeinse partij zat is. De tussentijdse verkiezingen naderen en de Republikeinen zitten zwaar in het nauw omdat de senator Mark Foley oneerbare emails heeft gestuurd aan stagiaires. Niet best voor een partij die de normen en waarden hoog in het vaandel heeft staan. Bij mijn kennismaking met het Witte Huis had ik dan ook niet verwacht een groep supporters van de president aan te treffen. Maar ze waren er wel. Fanatieke jonge studenten die hun liefde voor de president kwamen betuigen. Dat riep natuurlijk discussie op. Ondertussen was een agent met hond bezig om de protestborden van de tegenstanders op explosieven te besnuffelen. Proef de sfeer op dit filmpje.

Nickel Mines

Wat een onvoorstelbaar contrast. Ik was in het gehucht Nickel Mines om verslag te doen van de schietpartij op de school. Een verschrikkelijk drama met vijf dode kinderen tot gevolg. Nou gebeurt het wel vaker dat er in Amerika op een school wordt geschoten. Maar dit is anders. Nickel Mines ligt midden in Pennsylvania waar de Amish wonen. Deze hechte groep met eigen gebruiken, maar het drama indringender. Vergelijk het maar met de nieuwjaarsbrand in Volendam. Ook die trok veel aandacht, omdat het Volendam was. Honderden journalisten zermden gisteren dan ook door de ene straat die het dorpje rijk is.
Voor veel Amish een cultuurschok. Zij zijn Amish en kennen het fenomeen media niet. Zij hebben geen tv, sterker nog ze houden niet vooruitgang, dat verbiedt hun geloof. Auto's hebben ze niet en het snelle vervoermiddel is paard en wagen. De steek rond Nickel Mines is dan ook een van de weinige gebieden in de wereld waar je nog een showroom voor rijtuigen aan kan treffen, en waar de hoefsmid nog een gewaardeerd lid van de gemeenschap is.

Een nazomermiddag aan het strand

Langzamerhand beginnen we de omgeving in onze vingers te krijgen. Zo belanden we afgelopen zondagmiddag zomaar op het strand van Rye. Op nog geen twintig minuten rijden van ons huis kunnen we zo de zee in. Althans, als we in het laagseizoen gaan. In de zomer geldt: eigen volk eerst, en maken we dus geen schijn van kans. Gelukkig mogen zij dan weer niet in ons zwembad.
Maar goed, het is nu laagseizoen, dus vooral de kinderen genoten met volle teugen van dit geweldige strandje. Kijk maar eens op dit filmpje.

Hondenkuuroord

Het was me al opgevallen dat je hier veel en grote dierenwinkels hebt. De sortering is ook groot, een jas voor je hond is hier doodnormaal. Met het oog op dierendag ben ik voor de krant dieper op de relatie tussen de Amerikaan en zijn huisdier gedoken. Daarbij stuitte ik op het fenomeen hondenkuuroorden. Een soort kennel, maar dan anders.Want wat dacht je van 24 uur roomservice voor de viervoeter. Of een a la carte menu met iedere dag een verse steak. En natuurlijk wordt er niet gewoon uit de sloot gedronken. Nee, de brave dieren krijgen bronwater. Lees maar in bijgaand artikel, zoals dat in de krant stond.

Aquarium Norwalk

Op zoek naar een winkel met Nederlandse waar kwamen we in Norwalk terecht. Een leuk stadje in Connecticut op nog geen 50 kilometer van Scarsdale. De winkel was al erg leuk, drop, hagelslag, ontbijtkoek. Allemaal te koop. En dan hebben we het nog niet eens over de kroketten, bitterballen en haring. Als je afrekent krijg je er ook nog een Allerhande van Albert Heijn bij. Een klein minpuntgje ontdekt: je kunt er geen zegels sparen.Daarna het stadje verkend en liepen we tegen het aquarium aan. Erg leuk en daar kwamen we ook bijgaand zeesterretje tegen.

Jort is Buzz

Met het oog op Haloween, (pas over ruim een maand) hangen de winkels al vol met verkleedspullen. Jort zijn oog viel op een pak van Buzz Lightyear, een van zijn favorieten uit Toy Story. En hoewel het op dit filmpje wat verlegen doet, hij is er heel blij mee. Sterker nog hij wil het eigenlijk niet meer uitdoen. En dan te bedenken dat de bij het pak horende vleugels nog in bestelling zijn.

Bobby Van's

Op bezoek bij de New York Stock Exchange kwam ik voor het diner terecht in Bobby Van's een steakhouse rechttegenover de beurs, en dus een vaste pleisterplaats voor veel handelaren. En dat ze zich daar thuisvoelen werd me wel duidelijk. Het eethuis is gevestigd in een oud bankgebouw, en zo belandden wij uiteindelijk aan tafel in de kluis. Erg leuk, en je krijgt de neiging om alle kluisjes een keertje door te lopen. Want stel je voor dat iemand iets vergeten is....

Thomas de stoomlokomotief

Hier in Amerika is ie groter dan in Europa: Thomas de stoomlokomotief. Dit tot grote vreugde van Jort. Die is er helemaal gek van en kan uren met zijn treintjes spelen. En dat komt goed uit, zolang ie nog niet zo goed Engels spreekt. En als hij weer eens een mijlpaal heeft gehaald, dan mag ie een nieuw treintje uitzoeken in de plaatselijke speelgoedwinkel. Aan de lengte van het treintje is te zien: Jort is een brave borst. Kijk maar op dit filmpje.

Skymirror

Op artistiek gebied is New York het centrum van de wereld. Daarbij wordt niet klein gedacht. Zo werd de befaamde Indiaase kunstenaar Aneesh Kapoor gevraagd een tijdelijk kunstwerk bij het Rockefeller Center neer te zetten. Het werd de Skymirror die nog tot 27 oktober te bewonderen is. Ik schreef er vorige maand al over, maar had toen alleen de beschikking over een fotomontage. Nu staat ie er dus echt, en toen ik op Manhattan was, ben ik even gaan kijken. Daarvan hier een filmpje. Mijn verwachtingen werden overtroffen. Het is een fascinerend kunstwerk dat onder iedere hoek anders is.

Bill is Boos

Het was de eerste keer dat Bill Clinton zich had laten verleiden om zich te laten interviewen door de zondagochtendshow van Fox News. Dit rechtse kanaal met uitgesproken voorkeur voor de Republikeinen en de voormalige president zijn nou niet bepaald vrienden. Maar goed, omdat Clinton graag zijn eigen goede doelen stichting uitdraagt, kwam hij toch. En dat werd vuurwerk, want interviewer Chris Wallace suggereerde vragend dat de voormalig president niet genoeg zou hebben gedaan aan terreurbestrijding. Als door een horzel gestoken, schoot Bill terug. Hier een deel van het interview. De vraag blijft, speelde hij nou zo boos te zijn? Of had hij gewoon zijn kans afgewacht. Sommigen analysten zien in de boosheid een briljante set om de rechtse kijkers van Fox eens de waarheid te vertellen.

Manhattan op slot

Het wonen in een wereldstad heeft vrijwel alleen voordelen. Tot die ene week in het jaar dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties wordt gehouden. Dan komen tientallen staatshoofden naar Manhattan om in het VN gebouw de wereld toe te spreken. E n dat is vanzelfsprekend een veiligheidsrisico. Dus de stad gaat op slot. En niet zo'n beetje ook. Het midden van Manhattan is vrijwel onbegaanbaar. Gevolg grote verkeerschaos. En als er dan ook nog een keertje zoals gistermiddag een paar duizend demonstranten door de straten worden geloodst, dan loopt het verkeer krakend vast. Je krijgt hier altijd wel wat mensen op de been die hun onvrede over de president willen uitschreeuwen, en dat terwijl de grote leider zelf nu juist de VN de liefde heeft verklaard.

Mooi doorkijkje

Lopend over Manhattan is vooral een kwestie van goed om je heenkijken. De hoogte van de gebouwen blijft vanuit iedere hoek imponeren. Zo viel mijn oog afgelopen maandagavond op dit doorkijkje vanaf het VN gebouw naar het Chryslerbuilding. Prachtig zo tussen twee gebouwen in zie je dan opeens dit fraaie art deco monument, dat misschien wel de mooiste is van alle wolkenkrabbers op Manhattan. Maar ja daar zullen de smaken ongetwijfeld over verschillen.

Times Square

Jort had een speciaal verzoek. ,,Of we nog een keertje naar de grote reclameborden gingen?" Hij bedoelde Times Square. Het hart van Manhattan, waar de meganeonschermen je toeschreeuwen. Dus wij aan het einde van onze dag in de Big Apple naar Times Square en hebben we ons op het midden van het plein een kwartiertje vergaapt aan alle mensen en de glitter.

Herdenken

De grote leegte is misschien nog wel het meest indrukwekkend op de plek waar ooit de Twin Towers de hemel in priemden. In feite is er namelijk niets te zien. Toch blijft de plek een magneet voor iedereen die de gebeurtenissen vijf jaar geleden heeft gezien op televisie. Zo rond de herdenkingen is het er drukker dan anders. En hoe moeilijk het ook is de omvang van de aanslagen te bevatten, soms zie je iets wat het verdriet weer dichterbij brengt. Zoals dit plakaat bij de ingang van het metrostation op Ground Zero.

911 Complot

Het was even rustig op het log de afgelopen dagen. De onthulling door president Bush van de geheime cia-gevangenissen en natuurlijk de herdenking van 911 namen me teveel in beslag. Maar gisteren konden we er toch weer op uit, en hebben we het zuidelijke puntje van Manhattan bezocht. Daaronder ook Ground Zero. En daar was het zoals gewoon weer druk. Het is nog steeds zo dat meer dan jaarlijks een miljoen mensen uit de hele wereld komen kijken bij deze bouwput. Opvallend is dat de afgelopen weken de complotdenkers terrein hebben gewonnen. Zo hebben ze nu aan de rand van Ground Zero een eigen stand, waarin je met de ,,onderzoekers naar de waarheid van 911" in debat kunt. Overigens is dat vrij zinloos, de meeste aanhangers van de complottheorie, zijn zo overtuigd van hun gelijk dat als je ze geen gelijk geeft, ze je uitmaken voor overheidsspion.

De eerste schooldag

Eindelijk is het dan zover. Jort mag naar school. Na een vakantie van meer dan twee maanden is hij daar aan toe. En al was het maar een uurtje, hij vond het schitterend. De taal lijkt geen belemmering. Onze man heeft de afgelopen weken goed geluisterd, en opeens komt het meest essentiële er uit.De juf was dan ook trots op hem. Net als wij overigens. En dan kwam hij ook nog eens thuis met een prachtige tekening.

Eindelijk het Vrijheidsbeeld

Jort heeft wat met het Vrijheidsbeeld. Dat wij naar Amerika gingen verhuizen, was voor hem goed nieuws. ,,Dan gaan we naar het vrijheidsbeeld." Gisteren hebben we de vrije Labor Day gebruikt om een rondvaart om Manhattan te maken. En dan kom je ook superdicht bi het beeld. De boottocht van anderhalf uur vond hij aan de lang kant, maar dat hij het beeld nu van dichtbij heeft gezien, maakte alles goed. Zeker als je daarvoor ook nog eens voor het eerst in je leven een ritje maakt in een echte grote gele taxi.

Visite van Ernesto

We kregen de resten van Ernesto op bezoek afgelopen weekend. Voor de tweede keer in twee maanden bulderde de wind door de straat. Gevolg de buurt leek weer slagveld. Bomen geveld. Electriciteitsdraden gebroken. Meer dan dertigduizend mensen in de streek zonder stroom. Wij beginnen langzaam te denken dat het normaal is, maar de mensen uit het dorp die we spreken, zijn zwaar ontdaan. Dit hebben ze in jaren niet meegemaakt. Nu maar hopen dat het voorlopig weer rustig blijft en wij net zoveel geluk houden als de afgelopen keren. Wij hadden namelijk geen schade.

Een kindermuseum

Zaterdag is onze verkenningsdag. Maar dit keer hadden we wat minder mogelijkheden, want het weer zat niet mee. Met het naderen van Labourday waren er een aantal musea gesloten. Maar gelukkig konden we terecht in het Brooklyn Childrens Museum. Een zeer geslaagde actie. Kleinschalig maar ondertussen veel te doen voor zowel Jort als Puck. Zo waren er wat reptielen te zien, kon je het skelet van een olifant bekijken en ook nog eens gewoon winkeltje spelen en tekeningen maken. Top dus. Trouwen de rit er naar toe was ook spannend. De navigator leidde ons dwars over Manhattan en over de Brooklyn Bridge.

Belastingdienst jaagt op sterren

De Amerikaanse belastingdienst heeft het feestje rondom de Amerikaanse Emmy Awards, zeg maar de Televizierring maar dan veertig keer zo groot, grondig verpest door zijn oog te laten vallen op de cadeautjes die de sterren bij de uitreiking krijgen. Nou is de vrijgevigheid van sponsors van de Emmys de afgelopen jaren een beetje uit de hand gelopen. Gelukkigen die op het feestje mogen komen, krijgen een goody bag met parelkettingen, weekendjes weg, en een knipbeurt van showbizkapper Marc Anthony ter waade van 500 dollar. Al met al gaat iedere ster naar huis met een tas vol presentjes ter waarde van 35.000 dollar. Dat wordt de IRS allemaal te gortig, dus kan iedereen die de cadeautjes aanpakt vanaf nu rekenen op een aanslag.
Lees hier mijn column over de Emmys in De Telegraaf

Dierentuin Central Park

Central Park is een van de meest kindvriendelijke plekken in de stad, en dus wordt het uitgebreid verkend. Dit keer was de dierentuin aan de beurt, en ook die beviel weer. Hoewe voor Jort niet helemaal. De tuin is speelt namelijk een essentiele rol in de tekenfilm Madagascar. Het blijkt echter dat de filmmakers zich nogal wat vrijheden hebben toegedicht. Zo zijn er in de tuin geen leeuwen, zebra's en andere wilde dieren. Terwijl die er in de film juist wel zijn.
In werkelijkhuis is de Central Park Zoo een zeer verantwoorde kleine dierentuin met veel aandacht voor het welzijn van de dieren. Zo hebben de ijsberen het zeer naar hun zin, en kun je ze ook nog eens goed bekijken.

Het Napoleon House

In de serie monumentale horeca dit keer het Napoleon House in New Orleans. Een geweldig café waar al sinds 1914 dezelfde familie aan het hoofd staat. Hoewel midden in het French Quarter, en dus een potentiële toeristenval, heeft de Napoleon House een authentieke uitstraling. Het huis is ooit gebouwd door lieden die het plan hadden om Napoleon van St Helena te bevrijden. In dit huis zou hij dan kunnen wonen. Zover kwam het niet Napoleon stierf en zijn huis werd een café, waar je ook nog eens de traditionele Jambalaya en Gumba kunt proeven.
Ze hebben het hier trouwens niet gemakkelijk een jaar na Katrina. De openingstijden zijn beperkt wegens een gebrek aan personeel, en ook de keuken doet het maar half. Je kunt er 's avonds voorlopig niet terecht.

Een hotel vol met vrijmetselaars

De lobby van het Sheraton Hotel in New Orleans puilt uit van de in het meestal in het wit geklede heren en dames met een bijzondere fez op hun hoofd. Wat blijkt er is een congres van vrijmetselaars in het hotel. De shriners. Wat die hier moeten, was me niet helemaal duidelijk. Tot ik eens even ging zoeken op wikipedia. Daar blijkt deze orde vrijmetselaars een gezellig gezelschap is dat naast het nastreven van goede doelen ook de vrolijkheid hoog in het vaandel heeft staan. En dan ben je in dit gedeelte van New Orleans aan het goede adres. Aan de overkant van de weg begin het fameuse French Quarter en daar doen ze tegen beter weten in alsof hier vorig jaar geen orkaan was die Katrina heette.

Monumentaal bierdrinken

Een paar dagen geleden was er een collega van mij op bezoek. Dus op naar Manhattan. Op zijn verzoek spraken we af in P J Clarkes, hoek 915 3rd Avenue. Wat een prachtzaak. tussen de wolkenkrabbers staat daar eenzaam en alleen een laag gebouw met daarin de kroeg. Hier staan nukkige New Yorkers achter de bar en wordt echt voedsel geserveerd. Het lijkt allemaal te mooi om waar te zijn. Want hoe zeer de uitbaters van deze kroeg ook hechten aan hun eigen identiteit, ze zijn inmiddels ook een filiaal elders begonnen... Maar goed voorlopig krijgen ze het voordeel van de twijfel, al is het maar omdat de hamburgers zo lekker zijn.

Playland

Wie aan Amerika denkt, denkt niet snel aan afgebladderde pretparken vol met monumentale attracties. Hier is het meestal super verantwoord en spiksplinternieuw. Toch stuitten we op nog geen tien kilometer van ons huis op Playland. Een soort lunapark dat je in Europa eigenlijk alleen in het voormalige oostblok tegenkomt. Met eenzelfde soort verveloosheid, heeft het een onamerikaanse uitstraling. Maar het is wel te gek. Want een de caroussel en de achtbaan van Playland dateren als uit 1928(!) en dat is oud, voor hier. Zeg maar gerust stokoud! Playland is dan ook een National Historic Landmark. Niet geheel onterecht want een aantal van de originele attracties zijn prachtig. Echt schitterend is de caroussel. Bijzonder is ook de draaimolen voor volwassenen die de illusie van paardenraces moet opwekken. Schokkend maar tegelijkertijd ook wonderschoon is het verweerde uiterlijk van het hele (gratis toegankelijke) park.

Markt op Rockefeller Plaza

Op een of andere manier kom ik steeds op Rockefeller Plaza terecht. Nu was ik er weer vanwege een interview met iemand die me wat ging vertellen over de Indiaase kunstenaar Aneesh Kapoor. Toch is er steeds iets nieuws te beleven. Nu liep ik er zomaar tegen een organische markt op. Allerlei prachtige landbouwproducten midden in het beton. Toch gek... Wat betreft Kapoor. Die gaat een enorm kunstwerk neerzetten op het midden van Rockefeller Plaza. Wordt een groot evenement, waar u binnenkort in de krant meer over leest.

Eerste hotdog

Het heeft een kleine zes weken geduurd, maar eindelijk hebben we onze eerste hotdog genuttigd. Een dagje in de stad is namelijk niet alleen leuk, het maakt ook ontzettend hongerig. De verkoper had het in de gaten, en dus kregen we een vip-behandeling. Ongetwijfeld heeft ie daardoor ook het dubbele gerekend voor de broodjes, want zo gaan ze hier met toeristen om als je niet oppast.

Zeilen in Central Park

Central Park is een eldorado voor kinderen. Overal verspreid liggen speeltuinen en zijn er avontuurlijke plekken. Dus wij op verkenning. Eerst met de metro uitgestapt bij de 77e straat en toen op pad. Een van de leukste is wel de vijver bij Kerbs Conservatory, daar kun je radiografisch bestuurbare zeilboten huren. En dat is leuk voor zoon én vader, zoals uit dit filmpje blijkt.

World Trade Center

New York maakt zich op voor de vijfde herdenking van de aanslagen op het World Trade Center. Een serie van herdenkingen staat ons te wachten. Eerst grote gebeurtenis daarvoor was de premiere van de film World Trade Center van Oliver Stone. Hierin wordt het waargebeurde verhaal verteld van twee politiemannen die uit de puinhopen worden gered. De film roept weerstand op bij vooral de nabestaanden, die menen dat het Hollywood te vroeg met het onderwerp aan de haal gaat. Toch zijn veel New Yorkers nieuwsgierig en zaten afgelopen woensdag de bioscoopzalen vol. Ademloos namen de New Yorkers de film tot zich. Doodstil waren ze zelfs na afloop, wanneer en normaliter geapplaudiseerd wordt, bleef het stil. De criticasters in Amerika weten niet goed wat ze met Stone's laatste werk aan moeten. Of zoals de Rolling Stone het omschrijft. Stone heeft geen Stone film gemaakt.
Op 19 september mag Nederland kennis maken met de film. Of u moet gaan? Het begin is spectaculair daarna wordt het langdradig, dus ik zou na de pauze iets anders gaan doen.

Daar kun je dus mee op pad

Er zijn van die momenten dat je als jonge ouder enigszins met trots vervuld wordt. Dat overkwam ons op het vliegveld toen we oma wegbrachten. Oma is verslaafd geraakt aan shoppen en dus moesten we nog even wat winkels scannen voor het afscheid. Zo belandden we in een winkel met allerlei kerstartikelen. Normaal aanleiding voor groot alarm. Niet bij de bloedjes Jort en Puck. Keurig met hun handen op de rug, maar met hun ogen op stokjes, keken ze naar alle glimmertjes!
En dan hebben we het niet eens over hoe gezellig ze samen spelen.

De moeder aller barbecues

Kijk en daar worden we nou vrolijk van als kersverse inwoners van de grootste economie van de wereld. Wie van barbecueen houdt kan hier zijn hart ophalen. Want de gemiddelde Amerikaan houdt van roosteren. De keuze is dan ook enorm. Dillemma's zijn er ook: neem je er een op gas of neem je er een op kolen. Uit onderzoek van de National Barbecue Association (ja, ja die hebben ze hier ook al) blijkt dat tweederde van de Amerikanen de gemakkelijkste weg kiest, en dat is op gas het het vlees braden. Een derde noemt zich fijnproever en gaat voor kolen. Wij gingen als dwarsliggende Europeanen uiteraard ook voor een kolen bbq. En wel de moeder aller barbeques: de Weber Performer. Gisteravond uitgeprobeerd, en werkt perfect. Nu nog de vrienden om uit te nodigen...