Saved by the Cell

Het is al vaker gezegd, maar de koppen van de tabloids in deze stad zijn vaak briljant. Humorvol, pakkend, relativerend, zijn kenmerken. Daarom bij deze even aandacht voor de voorpagina van de New York Post van hedenmorgen. De kop slaat op een nieuw alarmsysteem in een school. Drie weken geleden werd het in gebruik genomen, en nu al blijkt het een succes. Toen er gisteren een jongen met een wapen op de campus werd gesignaleerd, werden alle studenten per sms gewaarschuwd. Oftewel Saved by the Cell. Zo simpel is het.

De open zenuw is gearriveerd

Amerika is weer in de ban van de jaarlijkse show van Mahmoed Ahmadinejad president van het hier zo gehate Iran. De gewiektste Ahmadinejad, berucht door zijn ontkenning van de holocaust en natuurlijk zijn wens om Israël van de kaart te vegen, weet weer alle aandacht naar zich toe te trekken. Gisteren sprak hij op de universiteit van Columbia. Daar kreeg hij het zwaar te verduren, doordat voorzitter Bollinger van de Universiteit hem afschilderde als een wrede dictator. Helemaal leuk werd het toen de Iraanse president simpelweg ontkende dat er homoseksuelen in zijn land leven.
Als we de New York Times mogen geloven zouden ze er hier beter aan doen om de man gewoon te negeren.
Hier mijn bijdrage in de krant van vandaag.

Alexander van Aalten

Het verschrikkelijke nieuws dat er gisteren weer een Nederlandse soldaat in Afghanistan is overleden, deed me denken aan mijn bezoek aan de erebegraafplaats Arlington bij Washington vorige week. Daar legde minister Van Middelkoop van Defensie een krans bij het graf van de onbekende soldaat. Ook deelde hij een lintje uit aan de weduwe van de Amerikaans soldaat Alexander van Aalten. Hij kwam om toen hij op een heroische wijze het lichaam van de Nederlander Cor Strik probeerde te bergen. Stuk voor stuk confronterende verhalen over de offers van deze oorlog. Hier mijn column.

11 september zes jaar later

Zes jaar geleden leek het of de tijd even stil stond toen zich voor het oog van de wereld twee vliegtuigen met moslim fanatici aan de stuurknuppel in het New Yorkse World Trade Center boorden. Op diezelfde ochtend stortte zich ook een vliegtuig op het Pentagon en stortte er door heldhaftig optreden van de passagiers een neer in Pennsylvania. Sindsdien verkeert dit land in continue staat van oorlog. Het slagveld is in Afghanistan en Irak. Een dag als vandaag rijt oude wonden open, vooral bij nabestaanden, voor wie het weer een zware gang was naar de plek waar ooit de twee torens stonden. Anderen het herdenken moe, willen door met het leven, en zoeken naar een nieuwe invulling van de tragische dag. (column)

Washington: Freedom of Speech

Ben weer eens in Washington en omdat ik in de buurt was ook bij het Witte Huis langsgegaan. De president was er niet, want die zit in Australië. Maar dat maakt Rick Hohensee niet uit. Hij stond, zoals bijna iedere dag met een groot bord voor het Witte Huis te demonstreren. Wat hem betreft wordt de president onmiddellijk uit zijn ambt gezet. Ik praat even met hem en sla hem vervolgens gade. Sommige voorbijgangers steken hun duim op ter goedkeuring. Anderen vinden het maar niets. Een tegenstander begint tegen mij. ,,Ik ben het niet met hem eens, maar ik vind het wel mooi dat dit kan in dit land." En daar heeft hij gelijk in. Dit is het grote verschil. We leven hier in een waarachtige Democratie, waar veel landen een voorbeeld aan zouden moeten nemen.

Labor Day

Terwijl wij nog rondtoeren in de Nationale Parken van Utah (gisteren Bryce, zie foto boven), vieren de Amerikanen Labor Day. Ooit was dit een dag ter ere van de werkende klasse. Inmiddels wordt de dag gebruikt om afscheid te nemen van de zomer. Niet dat de temperaturen omlaag schieten. Zeer zeker niet, in grote delen van het land begint het meest aangename deel van het jaar. (column). Maar goed, miljoenen Amerikanen trekken er voor de laatste keer dit jaar op uit. Sommigen gaan lekker luieren, anderen gaan op jacht. Maar wie schiet zal wel twee keer nadenken voor hij de trekker overhaalt. De kogels zijn hier sinds kort perperduur. (column)

Onze Nachtegaal

Na Las Vegas verlaten te hebben, zijn we met de camper op weg voor een korte tour langs een paar nationale parken in de buurt. De eerste pleisterplaats was Zion, daarna togen we naar de North Rim van de Grand Canyon, alwaar we gistermorgen de zonsopgang meemaakten. Adembenemend mooi!! Helemaal toen Puck, kennelijk geinspireerd door haar omgeving plotseling een lied aanhief.