Halloween

Schrik niet. Het is vandaag Haloween en dat betekent dat kinderen vandaag verkleed naar school mogen. Maar ook volwassenen is Halloween tegenwoordig een alibi om je eens bizar uit te dossen. Wij blijven nuchter en doen dat niet. Wel waren we gisteravond op Van Cortland Manor iets ten noorden van hier. Daar zorgden duizenden uitgehakte pompoenen voor een schitterend plaatje. Afgelopen weekend waren we ook al op pad in het kader van Haloween. Op Sunyside maakten we kennis met de headless horseman. Hier mijn column over Halloween.
Trouwens Halloween is ook tot de politiek doorgedrongen. Zo kan je bij de plaatselijke krant in Iowa een sjabloon van je favoriete of meest gehate kandidaat uitprinten om daarmee je pompoen te bewerken. Hier het resultaat van een poging daartoe.

Een nieuwe held

Ooit schreef ik samen met wat later mijn echtgenote zou worden een verhaal over een brandweerman in Zaandam die zijn huis redde van de vlammen van de brand bij Wastora in Zaandam. Veertien jaar later vond ik weer zo'n held. Maar dan in Canyon Country, waar brandweerman Dave samen met zijn zoon Chris zijn huis behoedde voor de vuurstorm veroorzaakt door de bosbranden in Los Angeles. Lees hier het verhaal in de krant. En hier nog eentje.

Achter de kandidaten aan

Nog ruim negen weken en de eerste stemmen worden uitgebracht in de race naar het Witte Huis. Op 3 januari staat de Iowa Caucus op het programma, een voorverkiezing waarbij de inwoners van Iowa bepalen welke Republikein en Democraat het uiteindelijk op 4 november 2008 tegen elkaar gaan opnemen. Iowa is bij wet de eerste staat van het land waar wordt gestemd. Dat maakt deze staat extra belangrijk. Daarom verdringen de kandidaten zich hier om ,,in gesprek" te komen met de bevolking en hun gunst te winnen.
Dat maakt de bevolking van Iowa tot geluksvogels, want er zijn maar weinig staten waar de kandidaten zich zo uitsloven en waar de volgende president van de Verenigde Staten zo gemakkelijk benaderbaar is. Ik was bij een bijeenkomst in het plaatsje Shenandoah. Hier was senator Joe Biden op bezoek om zijn punt te maken.
UPDATE: Hier het resultaat van de zieltjesjacht
.

Huilebalken op televisie

Sappig shownieuws: Ellen Degeneres is verbaal sterk en probeert dagelijks met grap en grol het leven van veel vooral Amerikaanse vrouwen kleur te geven. De show van Ellen is een goed bekeken programma op dagtelevisie. Honderdduizenden Amerikanen zagen dan ook hoe zij afgelopen week op tv instortte vanwege het verdriet om een door haar geadopteerde hond. (filmpje) Het hondje kon niet aarden bij Degeneres en haar vrouw. Ze gaf het weg aan de kinderen van haar kapster. Gevolg een grote rel. Want dat had ze nooit mogen doen. Amerikanen zien hun huisdier veelal als een kind, en een kind geeft je toch niet weg? De komende dagen wordt de show niet uitgezonden, dat kan Ellen niet aan. Hier mijn column over dit onderwerp in de krant.

Halloween in aantocht

Nog een dag of tien en dan is het weer Halloween. Nou kan je dat hier niet echt ontgaan. Veel voortuinen zijn weer omgevormd tot begraafplaatsen, waarbij de skeletten half uit de grond steken. Het verkleedpak van de kinderen hangt al klaar, en binnenkort gaan we nog onze eigen jack o lantern maken. Oftewel een pompoen uithollen en versieren. Dat is overigens niet alleen werk voor kindreen. Sommige pompoenen zijn zo groot dat je er in kunt varen. De Wall Street Journaal van deze week heeft een schitterende reportage van een pompoenenrace in Nova Scotia in Canada. Kijk hier maar eens.

Aan de schandpaal

Jack V. is een vieze man. Hij heeft zich al meerdere keren vergrepen aan jonge meisjes. Delaatste keer in 2004, aan een meisje van tien. Dat weten we allemaal omdat de leerlingen van de school in de buurt waar Jack is komen wonen allemaal een brief in de bus hebben gehad waarin ze worden gewaarschuwd voor Jack. Ook staat in de brief waar Jack werkt en in welke auto's hij rijdt. Dit is allemaal het uitvloeisel van Megan's Law een tien jaar oude wet die het de autoriteiten verplicht de aanwezigheid van een pleger van een seksueel misdrijf te melden. Waarom Megan's Law? De wet is genoemd naar Megan Kanka, een meisje dat in 1994 werd misbruikt en vermoord door een pedo uit de straat. Een man die al eerder aan jonge meisjes had vergrepen. Als de ouders dat hadden geweten, hadden ze hem beter in de gaten gehouden. Hier mijn column over dit onderwerp.

Succesvol in de Big Apple

Architecte Winka Dubbeldam en televisiejournalist Max Westerman hebben een aantal dingen gemeen. Onder andere het feit dat ze Nde Big Apple hun huis kunnen noemen. Dubbeldam is een succesvol architecte met een eigen bureau in down town Manhattan. Niet eens zover van de plek waar Westerman jarenlang woonde en werkte als correspondent van RTL.
Beide Nederlanders hebben nog meer gemeen: namelijk dat ze afgelopen week door mij werden geïnterviewd. Westerman omdat hij net een nieuw boek uit heeft en Dubbeldam omdat ze een Nederlands ondernemer in den vreemde is. Hier en hier het resultaat.

Kruimeldief

In Amerika weet men wel van straffen. Bij het minste geringste misdrijf zit je hier zo een tijdje achter de tralies. Er zitten hier meer mensen in de nor dan in China. En dat terwijl er grofweg vier keer meer Chinezen zijn dan Amerikanen. Recidivisten lust men helemaal rauw. Straffen worden vaak verdubbeld en men kent hier het fenomeen dat je zomaar een paar keer levenslang kunt krijgen. Dat heeft soms merkwaardige bij-effecten. Vraag dat maar aan Scott Masters, die zit als ie pech heeft zomaar de rest van zijn leven achter de tralies omdat hij een donut van twee kwartjes pikte. Hier de column die ik over dit onderwerp schreef.

Interview Bill Clinton

Het is niet gemakkelijk om presidenten, of oud-presidenten te strikken. Vaak zijn ze zo bezig met binnenlandse zaken dat ze geen tijd wensen te besteden aan een gesprek met een buitenlandse journalist. Mijn vreugde was dan ook groot dat ik vorige week in Rotterdam Bill Clinton kon interviewen. Het werd een goed gesprek over zijn nieuwe boek, maar ook over zijn vrouw, haar aspiraties om president te worden en over hoe zijn leven er zal uitzien als zij de strijd om het Witte Huis wint. Dat ik daarvoor naar Rotterdam moest reizen, het zij zo. Bill Clinton is binnen. Op naar de volgende ster. Hier mijn de reportage in de krant.