Ben en Jerry's

De camper is ingeleverd en we zijn op de terugweg. Dit keer gaan we via Vermont. Konden we op bezoek bij de bakermat van het ijsfenomeen Ben en Jerry's. Mooi verhaal van twee mislukte studenten die een ijssalon begonnen en de wereldveroverden. Inmiddels hebben ze gecasht en is de zaak in handen van Unilever. Het ijs smaakt er niet minder om. De tour door de fabriek is wat dunnetjes, maar goed als je er toch langs komt. 

Aardbeien!!

Terug in Montreal, raakten we verzeild op een camping midden tussen de aarbeienvelden. Wij dus plukken, en het moet gezegd worden. Prima ,,beien" . Beter dan in Nederland. Mooi zoet en rood van  binnen. Je zou er bijna voor in Quebec gaan wonen en Frans leren.

Baie de Paul

Even van de antenne geweest. We hebben het een paar dagen met campings moeten doen zonder wifi. Ook geen telefoonsignaal, dus dan valt er al helemaal niet te internetten. Het was lekker rustig. Volgende keer trekken we gewoon de stekker er uit. Na Taddoussac doorgereist naar Baie de Paul in de Charlevoix. Schitterend gebied. Helaas dit keer veel regen zodat we ons moesten toeleggen op de belangrijkste reden waarom deze streek bekend is: culinair avontuur. Hier liggen de wortels van de biologische landbouw van Canada en die wordt gecomibineerd met voor deze contreien prachtige restaurants. En ja wat doe je dan als het de hele dag regent.

Naar de walvissen

Wat een avontuur. Vandaag zijn Jort en ik vrijwillig overgoten door tientallen liters zeewater. En dat allemaal omdat je in een rubberboot beter naar walvissen zou kunnen kijken dan vanuit een luxe cruiser. Berber en Puck hadden geluk, zij mochten niet mee. Je moet namelijk minimaal zes jaar zijn om te kunnen aanmonsteren. Natuurlijk hebben we flink wat walvissen gezien, maar fotograferen kon niet. Er waaide een flinke bries waardoor er door de hoge golven liters water de ranke boot binnenkwamen. Met dikke ogen van het zou kwamen we uiteindelijk weer aan wal. Leuk was het wel hoor. Jort voelde zich Indiana Jones op expeditie. Door nat maar een avontuur rijker stonden we na drie uur weer op de wal in Tadoussac. Het centrum van de walviskijkers in dit deel van Quebec.

De magische 132

Je hebt Higway 1 vanaf San Francsico naar LA of de R44 tussen Kaapstad en Hermanus. Beroemde kustwegen die strijden om welke van de twee nu echt de mooiste kustweg van de wereld is. Wat ons betreft is de 132 hier op Gaspesie een runner up. Minder hoog maar minstens zo spectaculair. We hebben er nu ruim 600 kilometer langs deze weg opzitten en het was adembenemend. Wat ons vooral boeide was de onbedorvenheid van de kust. Niks geen hoge hotels en andere toeristenvallen. Hier wonen en en werken nog gewone mensen. Niet te veel overigens, het gebied is ook nog eens zeer onbevolkt. Langs de kust rijden heeft ook zo zijn gevaren.

Pizza

Zo dicht bij de Verenigde Staten en toch zo anders. Dat blijft toch verbazingwekkend. Neem alleen al het aanbod in de supermarkten hier. Veel ,,europeser" en dat is een gelukkie voor zijn zoon Jort. Als echte allochtoon smacht hij vaak naar de pizza die hij als kleuter vaak at. Niet te krijgen in zijn nieuwe thuisland. Wel hier in Canada. Geluksvogel. Wij eten dus om de dag Mozarella Pizza van Dr. Oetker. Jort's vakantie kan niet meer stuk.

Walvissen voor de deur

Onze tocht heeft ons gebracht bij Percé aan de golf van St Lawrence. Leger en leger wordt het landschap, voller en voller wordt de zee. Ons uitzicht bestaat uit een baai waar je in de verte de walvissen ziet spuiten en ziet duiken. Fascinerend gezicht. Tip van de dag: neem een verrekijker mee op avontuur. Kun je nog meer genieten. Overigens heet deze camping naar een rots vlakbij. Het Indianenhoofd. Maar wie heeft er ooit een indiaan met groen haar gezien?

IJs

Ze zijn in dit deel van Canada dol op ijs, valt ons op. Ieder dorp heeft wel meerdere ijssalons. Wij testen regelmatig en de kwaliteit is opperbest! Na inmiddels zo'n achthonderd kilometer met de auto gereden te hebben blijft de ruimte in dit land ons verbazen. Wat een luxe vergeleken met ons volle land. Nu we dieper in Quebec zijn, kunnen we steeds minder met Engels uit de voeten. Niet zo'n groot probleem, ware het niet dat Frans hier ook niet ons Frans is. Grappige verschillen zoals andere woorden voor ontbijten, lunch en diner. Maar ook grote onbegrijpelijke misverstanden.

We zijn inmiddels aangekomen in Bonaventure. Daarvoor waren we in Parc du Bic. Prachtig. Trouwens ondertussen verscheen vandaag ook nog eens deze column in de krant. Hoezo vakantie?